Terwijl iedereen aan de buis gekluisterd naar Sifan Hassan keek op de olympische marathon, veroverde Nederland nog een bijzondere en onverwachte titel:
het WK DOBBERVISSEN voor junioren. De Woudrichemse tweeling Twan en Mandy Swart (21) hengelde tussen de honderd en honderdvijftig vissen per dag. ,,Dit is topsport.”
De federatie Zuidwest Nederland is super trots op deze twee fantastische jeugdige leden die een geweldige prestatie hebben geleverd. Een kort verslag:
Afgelopen zaterdag vonden Twan en Mandy Swart zichzelf terug in het water van het Donau-Tisa-Donau-kanaal in Servië. Na twee dagen vissen mochten ze zich met vier teamgenoten wereldkampioen dobbervissen voor junioren noemen. ,,Het is traditie om dan het water in te springen. Dus lagen we daar met in totaal zes vissers en twee coaches”, vertelt Mandy. ,,Het was een beetje onwerkelijk, maar fantastisch”, zegt Twan. ,,Dit is waar we het al jaren voor doen.”
De vooraf onbekende omstandigheden in het Servische water maakte dat Nederland niet had verwacht kampioen te worden. ,,Het is in het buitenland altijd afwachten”, zegt Mandy. ,,Daar reageren de vissen toch anders. Op de eerste trainingsdag hebben we onze aanpak bepaald en dat bleek achteraf de gouden aanpak. We zijn op drie verschillende afstanden gaan vissen en hebben op de maximale afstand van dertien meter wat bonusvissen gevangen.”
In het Servische kanaal was volgens Mandy sprake van ‘moeilijk water’. ,,Het waren supermoeilijke omstandigheden om te vissen. Met veel groen zoals eendenkroos op het water. Het leek soms meer op een voetbalveld dan op een kanaal, maar je moet het er maar mee doen. Die dobber moet toch naar beneden om iets te kunnen vangen.”
,,Zoiets maak je eigenlijk nooit mee”, zegt Twan over die omstandigheden. ,,Gelukkig is dat voor iedereen hetzelfde. Doordat we de langste afstand af en toe met rust lieten, konden we daar wat grotere bliek en carassio’s vangen. Dat gaf de doorslag.” Per persoon haalde de tweeling tussen de twee en drie kilo vis per dag boven water. Zo’n honderd tot honderdvijftig vissen per dag.
De winst kwam niet vanzelf. ,,Na de eerste wedstrijddag stonden we op de derde plaats”, blikt Mandy terug. ,,De Fransen stonden eerste en waren een klasse apart. Die zijn supersterk. Nooit verwacht dat die het nog uit handen zouden geven en we hadden zeker niet dat wij nog konden winnen. We gingen voor zilver. Na de wedstrijd werd alle gevangen vis gewogen en toen bleek dat we gewonnen hadden. In eerste instantie konden we het niet geloven.”
Voetbalveld
Twan werd in het individuele klassement tweede en won zo ook nog een zilveren medaille. Vissen met zijn tweelingzus is voor hem bijna vanzelfsprekend. ,,Het is leuk omdat we allebei dezelfde passie hebben. Je kunt een hoop delen en weet waarover je praat.” ,,We maken elkaar beter”, vult Mandy aan. ,,We delen inzichten met elkaar en houden elkaar scherp. Zo ontdek je nog beter wat er werkt. En onze vader Peter is ook nog eens bondscoach.”
Als het aan de tweeling ligt, wordt hun sport ook onderdeel van de Olympische Spelen. ,,Als je ziet wat we ervoor moeten doen en laten… Met lange dagen, weinig slaap en het uitstippelen van de tactiek zou het zeker een olympische sport kunnen zijn”, vindt Twan . ,,De geruchten gaan dat NOC&NSF, waar onze bond Sportvisserij Nederland bij aangesloten is, ermee bezig is”, zegt Mandy. ,,Zij regelen ook onze kleding en sponsoring. Toch geloof ik nooit dat het gaat lukken, al hopen we er natuurlijk wel op. Dit is ook topsport.”
